အလြမ္းမပါေသာ ကဗ်ာ

---

အလြမ္းမပါေသာ ကဗ်ာ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ည ႏွစ္ည ရွိတယ္။
ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အိပ္မရတဲ့ ည နဲ႔ အိပ္ရတဲ့ ည . . .
အဲဒီညေတြနဲ႔ ဘဝကို မီးစာထိုးျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေငြ႕ရည္ဖြဲ႔ခ်ိန္ကို မရလိုက္ပါဘူး ၊
မုတ္သံုရာသီလို႔ မသိတသိ အခ်ိန္မွာတင္
မ်က္ဝန္းေတြက
အလိုမတူလည္းပဲ စိုလာၾကတယ္။

မုန္းတယ္ . . .
မုန္းတယ္ . . . လို႔
အေျပာရ လြယ္သေလာက္ . . .
မုန္းတယ္ . . .
မုန္းတယ္ . . . လို႔
အေျပာခံရတာ သိပ္မလြယ္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကိုက
နည္းနည္းေတာ့ မုတ္သံုရာသီ ဆန္တယ္။

အဲဒီ႔ေန႔က . . .
မိုးေလဝသ ေၾကညာတိုင္း. . .
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိတတ္တဲ႔ ကိုယ္က
စြင့္စြင့္ျငားျငား ေခါင္းငံု႔ထားမိတယ္။
တိမ္ေတြေတာင္မွ ငါ့အေပၚ ျပိဳက်ခဲ႔ျပီးျပီပဲေလ။

အခ်စ္ဆိုတာ . . .
မီးသတ္ကား ဥၾသသံၾကားတိုင္း
ရင္ဘတ္ထဲကို ငံု႔ငံု႔ၾကည့္ေနရတဲ႔ အရာတဲ႔။

အီဂ်စ္ ဘာသာေဗဒမွာ အသည္းပံု
ပါတယ္ ၊ မပါဘူး လို႔
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ နံေဘးမွာ ျငင္းေနတုန္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသည္းကြဲမႈ ျဖစ္စဥ္ကို စဥ္းစားေနမိတယ္။
အၾကည့္တစ္ခ်က္ . . .
စကားတစ္ခြန္း . . .
လက္တစ္ကမ္း . . .
ေျခတစ္လွမ္း . . .
ေသြးထိုးစကား . . .
ဒီလိုနဲ႔ . . .
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္မွ ဝိုးတဝါး ပါပဲ။

ဆရာ တာရာမင္းေဝ ေျပာခဲ႔ဖူးသလိုပဲ ၊
“ ကေလးအေသ ေမြးတဲ႔ မိခင္တစ္ေယာက္ကို ဝင္ခံစားၾကည့္ေပးပါလား ၊
ငါဟာ အိပ္မက္ အေသေတြ ေမြးေနခဲ႔ရတဲ႔ ေကာင္ပါ။ ” တဲ႔။
ဒါဆို . . .
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နည္းနည္းျခားနားတယ္။
“ ကိုယ့္ဖာသာ အခ်စ္အေသေတြပဲ တသက္လံုး ဆက္ေမြးထားခ်င္ေနမိသူပါ။ ”

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။
“ ခ်စ္သူကို အိပ္မက္ မက္တိုင္း ကဗ်ာေရးတယ္ ” တဲ႔။
ဒါနဲ႔ပဲ . . .
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို . . .
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ေပးမဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ေပးမဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ေပးမဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာေတြ . . .
လူျမင္ခံလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ဖုန္ဆိုးေျမယာေတြ လက္ထက္မွာ
ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ ျဖစ္ရတာ သိပ္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလ။
ဒါေပမဲ႔ . . . မိုးေတြ ရြာျပန္ေတာ့ ဗြက္ေပါက္ျပန္ေရာ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ျဖတ္သန္းရာ ေဒသကလည္း
နည္းနည္းေတာ့ ကႏၱာရ ဆန္တယ္။
အလြမ္းေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ ထိန္ထိန္ကိုေဝ လို႔ . . . ။

ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ခင္းခဲ႔တဲ႔ လမ္းက
နင္းမဲ႔သူ မရွိေတာ့ . . .
အညတရ ညမွာ . . .
ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ မထင္မရွား ဘုရင္ျဖစ္ခဲ႔ရျပန္ေရာ။
မိဖုရားကေတာ့ ရွားတာေပါ႔။

၁ ၊ ၂ ၊ ၃ ၊ ၄ . . . .
၁၅၀၀ ျပည့္မွ ခ်စ္ၾကေၾကး ဆိုရင္ . . .
ခရီးေဝးပါတယ္ ခ်စ္သူရယ္။
အခ်စ္မွာ ကိန္းဂဏာန္း မရွိဘူး။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ေရွးေဟာင္း စကားပံု တစ္ခုနဲ႔ တူသတဲ႔။
“ တစ္ေန႔ တစ္လံ ပုဂံ ဘယ္မေရြ႕ဘူး ” လို႔ သတ္မွတ္တယ္ တဲ႔။
သူငယ္ခ်င္းက ရင္ဘတ္ကို ဟင္းလင္းဖြင့္ျပီး အဓိပၸါယ္ျပဳတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားမိတာက . . .
“ ကိုယ္လွမ္းတဲ႔ ေျခလွမ္းက ပုဂံရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ ” ဆိုရင္ေရာ . . .
သူ႕ေလာက္ေတာ့ မျပတ္သားတဲ႔ အတြက္ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ျငိမ္ေနမိတယ္။

သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါဘူး ၊
ကၽြန္ေတာ္က အတၱ ရပ္ဝန္းမွာ . . .
အနတၱ ခပ္သန္႔သန္႔ပဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာကိုး။

ေၾကးသြန္းအကၡရာေတြ လက္ထက္မွာ
ေက်ာက္ထက္ အကၡရာေတာ့လည္း တင္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။
အလြမ္းမဲ႔ လူတန္းစားေတြ ၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္က အတီးအတနဲ႔
( တကယ္ကို ) ဂြတီးဂြက်တဲ့ ေကာင္ပါ။

ပညာရွိၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕
ပံုပမာ ျပဳသလိုေပါ႔. . . ၊
အခ်စ္ဆိုတာ . . .
လက္ဖဝါးထဲ ထည့္ထားတဲ့ သဲတစ္ဆုပ္နဲ႔ တူတယ္။
ခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္ထားရင္ မ်ားမ်ား ရသေလာက္
ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ထားမိရင္ လက္ၾကားက ယိုသတဲ့။
တကယ္ပါ . . .
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕အေပၚ ဘယ္တုန္းကမွ ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့ပါဘူး. . .
ဒါေပမဲ့ . . . ေဝးျမဲ ေဝးလ်က္နဲ႔ ေဝးဆဲပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ . . .
ေန႔ရက္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ . . .
နာရီေတြက လွည့္ကာ ပတ္ကာ . . . 
အေတြးေတြက ေမ်ာကာ ေမ်ာကာ . . .
သူ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေဝးကာ ေဝးကာ . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

အလြမ္းဆိုတာ . . .
ႏွလံုးသားရဲ႕ တိုင္ထိပ္မွာ တလြင့္လြင့္
ပ်ံ႕လြင့္ေနတတ္တဲ့ အရာ ဆိုရင္ . . .
ဒီတစ္ခါေတာ့  . . .
ငါတို႔ . . .
မုန္တိုင္း မက်ခင္ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔
တိတ္ဆိတ္ေနၾကပါစို႔။     ။