ေမ့ဖို႔ၾကိဳးစားရင္ ပိုျပီးသတိရမိတယ္
အခုဆိုရင္……..
ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းေဆးမတိုက္ေတာ့ဘူး
ရင္ခုန္သံေတြကိုလည္း ေထာင္ခ်လိုက္ျပီ
ႏွလံုးသားမွာ ခပ္ပါးပါးေရးထားတဲ့ နင့္နာမည္လည္း
မ်က္ရည္အကုန္ခံျပီး မေဆးေၾကာေတာ့ဘူး
မွတ္တိုင္မရွိတဲ့ အလြမ္းေတြ ဘယ္ကမၻာအထိ နယ္ခ်ဲ ့ဦးမလဲမသိဘူး
ပုတ္သင္ညိုလို အခ်ိန္အခါလိုက္ျပီးေျပာငး္လဲတတ္တဲ့
ယံုၾကည္မႈေတြကိုလည္း မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး
ကံစမ္းမဲပံုးထဲက သစၥာတရားေတြကိုလည္း
အခုဆိုရင္……..
ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းေဆးမတိုက္ေတာ့ဘူး
ရင္ခုန္သံေတြကိုလည္း ေထာင္ခ်လိုက္ျပီ
ႏွလံုးသားမွာ ခပ္ပါးပါးေရးထားတဲ့ နင့္နာမည္လည္း
မ်က္ရည္အကုန္ခံျပီး မေဆးေၾကာေတာ့ဘူး
မွတ္တိုင္မရွိတဲ့ အလြမ္းေတြ ဘယ္ကမၻာအထိ နယ္ခ်ဲ ့ဦးမလဲမသိဘူး
ပုတ္သင္ညိုလို အခ်ိန္အခါလိုက္ျပီးေျပာငး္လဲတတ္တဲ့
ယံုၾကည္မႈေတြကိုလည္း မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး
ကံစမ္းမဲပံုးထဲက သစၥာတရားေတြကိုလည္း
အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး ရပ္မေစာင့္ေတာ့ဘူး
နကၡတ္မကိုက္လုိ ့ ကံနိမ့္ေနတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုေတာ့
ယၾတာေခ်လိုက္ဦးမယ္
မေန ့ကဆိုတဲ ့ အတိတ္ေတြထဲမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားေလး စႏိႈး၀ိႈက္လို အိပ္ေနခဲ့ျပီ
မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ မင္းသားေလးကို တမ္းတေနမိဦးမလား
စိတ္ကူးယဥ္တာေတြကို အေတာင္တပ္ေပးမိေတာ့
ခဏ ခဏ ေျမာင္းထဲျပဳတ္က်ေနတယ္
ပညတ္ခ်က္ေတြကို ရႈသြင္းျပီး
အတၱေတြကို ဆားခပ္ျပီးစားသံုးေနခဲ့တာ အခုေတာ့…
ကန္ ့သတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ေနသားက်ခဲ့ပါျပီ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ အတိတ္ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ
ငါက ဘာအတြက္နဲ ့ေၾကကြဲေနရမလဲ
ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းေပးတဲ ့ျပဇာတ္ထဲမွာ ကျပေနတာပဲ
တကယ္ဆို-အတုန္းအရုန္းလဲက် ျပဖို ့လိုလို ့လား
မ်က္စိမျမင္တဲ့ စြဲလမ္းျခင္းေတြ အတြက္
သိကၡာေတြနဲ ့လမ္းခင္းေပးထားတာ
ဘ၀ဆိုတာကစားပြဲ တစ္ခုသာျဖစ္ရင္
မစခင္ကတည္းက ရံႈးျပီးသားပါ
ဘာအတြက္ထပ္ျပီး အလံျဖဴေတြျပေနရမလဲ
ဒူးေထာက္ျပမွ ေက်နပ္မယ္ဆိုရင္
ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ေျခေထာက္ကိုရိုက္ခ်ိဳးလိုက္ပါ့မယ္
နင့္အတြက္ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြ
ငါ့ႏွလံုးသားကို အားရပါးရစားသံုးေနလိုက္ၾကတာ
မ်က္ရည္ေတြက အလကားရေပမဲ ့
ပင္လယ္ျဖစ္ေအာင္မွ မစီးဆင္းႏိုင္တာ မငိုေတာ့ပါဘူး
ညေမွာင္ပါတယ္ဆိုမွ ထပ္ျပီး မိုးျပိဳတဲ့ဘ၀မ်ိဳးကိုေတာ့
ဘယ္ၾကယ္ကိုမွအလည္မေခၚခ်င္ဘူး
အခ်ိဳးခံရမယ္ဆိုတာ သိသိရက္နဲ ့
ငြင့္ငြင့္စြါးစြါးပြင့္ေနတဲ့ ပန္းေတြကို အားက်တယ္
လွည့္စားမႈေတြ ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါးမေခါက္ပါနဲ ့ေနာ္
ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ စာမ်က္ႏွာေပ်ာက္ေနလို ့ပါ
သံသယမိုးေတြအတြက္ သစၥာတရားဆိုတဲ့
ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့တင္ လံုမယ္လို ့ငါမယံုၾကည္တတ္ေတာ့ဘူး
ဒုကၡေရာက္တိုင္း supreman ကိုမတမ္းတမိေပမဲ့
နင္နဲ ့ေတြ ့တိုင္း အာလာဒင္ မီးခြက္ကို သတိရတယ္
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဆုမေတာင္းလဲ ၾကယ္ကေတာ့ ေၾကြမွာပဲ
ဟုတ္တယ္မလား…
ဒါေပမဲ့.
ငါ့အတြက္ေတာ့ နင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုမေတာင္းပါနဲ ့ေနာ္..
နကၡတ္မကိုက္လုိ ့ ကံနိမ့္ေနတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုေတာ့
ယၾတာေခ်လိုက္ဦးမယ္
မေန ့ကဆိုတဲ ့ အတိတ္ေတြထဲမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားေလး စႏိႈး၀ိႈက္လို အိပ္ေနခဲ့ျပီ
မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ မင္းသားေလးကို တမ္းတေနမိဦးမလား
စိတ္ကူးယဥ္တာေတြကို အေတာင္တပ္ေပးမိေတာ့
ခဏ ခဏ ေျမာင္းထဲျပဳတ္က်ေနတယ္
ပညတ္ခ်က္ေတြကို ရႈသြင္းျပီး
အတၱေတြကို ဆားခပ္ျပီးစားသံုးေနခဲ့တာ အခုေတာ့…
ကန္ ့သတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ေနသားက်ခဲ့ပါျပီ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ အတိတ္ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ
ငါက ဘာအတြက္နဲ ့ေၾကကြဲေနရမလဲ
ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းေပးတဲ ့ျပဇာတ္ထဲမွာ ကျပေနတာပဲ
တကယ္ဆို-အတုန္းအရုန္းလဲက် ျပဖို ့လိုလို ့လား
မ်က္စိမျမင္တဲ့ စြဲလမ္းျခင္းေတြ အတြက္
သိကၡာေတြနဲ ့လမ္းခင္းေပးထားတာ
ဘ၀ဆိုတာကစားပြဲ တစ္ခုသာျဖစ္ရင္
မစခင္ကတည္းက ရံႈးျပီးသားပါ
ဘာအတြက္ထပ္ျပီး အလံျဖဴေတြျပေနရမလဲ
ဒူးေထာက္ျပမွ ေက်နပ္မယ္ဆိုရင္
ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ေျခေထာက္ကိုရိုက္ခ်ိဳးလိုက္ပါ့မယ္
နင့္အတြက္ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြ
ငါ့ႏွလံုးသားကို အားရပါးရစားသံုးေနလိုက္ၾကတာ
မ်က္ရည္ေတြက အလကားရေပမဲ ့
ပင္လယ္ျဖစ္ေအာင္မွ မစီးဆင္းႏိုင္တာ မငိုေတာ့ပါဘူး
ညေမွာင္ပါတယ္ဆိုမွ ထပ္ျပီး မိုးျပိဳတဲ့ဘ၀မ်ိဳးကိုေတာ့
ဘယ္ၾကယ္ကိုမွအလည္မေခၚခ်င္ဘူး
အခ်ိဳးခံရမယ္ဆိုတာ သိသိရက္နဲ ့
ငြင့္ငြင့္စြါးစြါးပြင့္ေနတဲ့ ပန္းေတြကို အားက်တယ္
လွည့္စားမႈေတြ ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါးမေခါက္ပါနဲ ့ေနာ္
ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ စာမ်က္ႏွာေပ်ာက္ေနလို ့ပါ
သံသယမိုးေတြအတြက္ သစၥာတရားဆိုတဲ့
ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့တင္ လံုမယ္လို ့ငါမယံုၾကည္တတ္ေတာ့ဘူး
ဒုကၡေရာက္တိုင္း supreman ကိုမတမ္းတမိေပမဲ့
နင္နဲ ့ေတြ ့တိုင္း အာလာဒင္ မီးခြက္ကို သတိရတယ္
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဆုမေတာင္းလဲ ၾကယ္ကေတာ့ ေၾကြမွာပဲ
ဟုတ္တယ္မလား…
ဒါေပမဲ့.
ငါ့အတြက္ေတာ့ နင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုမေတာင္းပါနဲ ့ေနာ္..
(သူငယ္ခ်င္း—-တစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ပါ)
No comments:
Post a Comment